Balık-Özgürlük

Efe dedi ki:

Bu yüzden fazla bilgimiz olunca kötü hissederiz.

Genişletmek için tıklayın...

Retrospective dedi ki:

Şahsen ben bilgim arttıkça ferahladığımı hissediyorum. Böyle bir şeylerin içine sıkışmış gibi hissediyorum ve bilgim arttıkça, ufkumu genişlettikçe, (kendimce) farkındalığımı arttırdıkça, sıkışıklığım azalıyor gibi hissediyorum.

Soluduğum hava daha soğuk, daha ferah ve daha güzel geliyor. Bende etkileri böyle.

Genişletmek için tıklayın...

jeezmortie dedi ki:

Hoş bir yazı olmuş. Ama kötü hissederiz kısmına pek katılmıyorum.

Genişletmek için tıklayın...

Plütoncu dedi ki:

Bu doğru ama kısmen. İnsan bilince, farkına varınca bir dumura uğruyor. Bilmek, öğrenmek bir mutluluk getiriyor ama yanında bir mutsuzluk da getirmiyor değil. Örneğin din yalanını farkettiğimde öteki hayatın olmayacak olması gibi şeyler beni biraz üzmüştü. İnsanların farkında olmayışı ve sesimi duyuramayışım da üzüyor. Bunun yanında gizemini yitiriyor sonuçta bazı şeyler. Yerine daha büyük gizemler geliyor ve bilgi açlığı oluşuyor. İstediğim kadar okuyayım sonu gelmeyecek biliyorum ve biraz da üzüyor beni. Freud'un çatışmalarından olan Yaklaşma-Kaçınma ilkesi bu durumu "Organizmanın herhangi bir nesneye veya olaya karşı aynı anda hem yaklaşma hem de kaçınma isteği" olarak açıklıyor.

Genişletmek için tıklayın...

Efe dedi ki:

Yani bir gün tamamen yok olup unutulacağımı öğrendiğim zaman içim bir garip oldu. Bilmek tabii ki en iyisi, gerçekler kötü diye gözümüzü kapayamayız ama kötü olduğu gerçeğini değiştirmiyor. En azınsan benim için.

Genişletmek için tıklayın...

TENTEN dedi ki:

Cahil cesareti diye birşey var.
Büyük girişimcilerin mesela eğitim seviyesi çalışanlarından düşük.

Genişletmek için tıklayın...