Allah denilen ve Kuranda size şah damarınızdan daha yakın olan şey insanın yaşamdaki başarısıdır, ülküdür, hedeftir. Edilen dualarda istenilen şey ne ise Allahta odur. Kah şah damarımızdan daha yakındır kah yıldızlardan dahada uzaktır! Dogmatik kitaplar aynı Lafonten nasıl hayvanları konuşturmuşsa onlarda mefhumları konuşmuşlardır. Başarı Allah olur. Sevgi peygamber olur. Akıl asa olur. Yılan ejderha olur. Kadın yaşamın zorlukları karşısındaki ergen benlik olur. Aşkla evlenir olgun benlik haline dönüşür, konuşturulur. Anlatılmak istenilen mesaj "insan olarak bilinçlerimizde bizleri başarıya götürecek olan yaşam şeklimiz bizlerin dinidir".
O yüzdende dinlerimiz aynı olmayabilir. Doktor sana içki içmeyeceksin senin karaciğerin artık kaldırmaz, yada spor yapmayacaksın kalbin zayıf demişse ben eskiden içerdim sporda yapardım bu benim yaşamımdır! diyemezsin. O zaman sen de karşı koyan şey benliğindeki yada bilincindeki yanlış düşüncelerinin konuşturulup "Bu bizim atalarımızın dinidir!" demelerine müsavi olur.
Bunlardan sakınacaksınki vücuden ayakta kalabilesin ve hedefine kavuşabilesin. Bunları o kitaplardan okuyup anlamamıza gerek yoktur çünkü bunları bize zaten yaşam öğretmektedir. Bunları anlamak ve çözmek tasavvufla gerçekten uğrasan insanların işi ve zevki olabilir. Ama dinleri değil!
