Sizce insan intihar etmekte özgür müdür yoksa çevresine karşı bir ödevi var mıdır?
Doğarken kendisine sorulmadığı için, hiçbir ödevi yoktur. Ancak anne ve babasının ona epey bir emek gösterdiğini, zaman ve para harcadığını düşünürsek, kendi hayatına ek olarak, ailesinin emeklerini de çöpe atıyor. Gerçi annen ve baban ölene kadar intihar edecek kadar depresif bir ergen değilsen, sen intihar edene kadar ailen çoktan ölmüş olacağı ve sen de artık baya büyümüş olacağın için... Yok sanırım gene.
İntihar bencil bir davranış mı?
Bencil nedir? "yalnızca ya da öncelikle kendi çıkarını, yararını düşünen (kimse)." Bu tanıma göre son derece bencillik. Gerçekten bencillik. Dünya'da bundan daha bencil çok az davranış olabilir düşüncesindeyim.
Ama bencillik illa kötü olmak zorunda değildir. İlla kötü algılanmamalı.
Doğarken iradesi ve isteği olmayan birisi ölümünü seçmekte hak iddia edebilir mi?
Sana sormadan seni doğurduk, ölmene de izin vermiyoruz diyemezsin.
Cennet ve cehennemsiz Allah'çılık oynamak olur bu. Allah da öyle. Yaratırken sormamış, intihara da izin vermiyor.
Şimdi değişir.
@kavak'ın dediği gibi dayanılmaz bir acı için (eğer iyileşemiyorsan) tek yol intihar. Ama intihar eden birçok insan gerçekten çözüm değil, bir kaçış arıyor. Sadece kaçıyor. İntihar çok hafifletiliyor ve nedense ödüllendiriliyor. ÖZELLİKLE intihar eden gençlerde hiç suç aranmıyor.
Böyle yaşını başını almış adam intihar ediyorsa, büyük ihtimalle etraflıca düşünmüştür. Ha etraflıca düşünmüştür ama gene tek çözüm olarak intiharı görmüştür ama aslında başka çözümler de vardır ve adam çaresiz olduğunu zannedip kendini avuturken aslında kaçıyordur.
Ama gençlerin intihar etmesi kadar komik bir şey yok. Aşk acısı çekiyor, intihar. Ailesi bir şey almamış, intihar. Gerizekalı ergenlerin gruplarına girip sürüye karışamadı diye intihar.
Haberlerde gördüm. Arkadaşları onu gruplarına almamış diye intihar eden vardı. Ben de bir ara böyle muamele görmüştüm. Tamamen dışlanmıştım. Gidip kapüşonumu takıp, paso kitap okudum o yüzden. O çocuk yaşımda makine gibi kitap bitiriyordum ve okuyup da artık hatırlamadığim kim bilir kaç kitap vardır.
Böyle salakların sadece ailelerine üzülüyorum. O salaklara gerçekten zerre acımam yok.
Hayata bir defa geliyoruz. O yüzden artık bilincin günün her anı her saniyesi dayanılmaz bir acı çekmesi gibi (hatta bildiğim kadarıyla uyusan bile acı çekiyorsan tespit edilebiliyor ama uykudayken acı hissedebiliyor musun bu konuda bir fikrim yok) ekstrem bir vaka olmadığı sürece, intihar edene kadar mutlaka savaşılması gerektiğini düşünüyorum.
Kolları ve bacakları kesilmiş işe yaramaz bir asker olmadığın sürece intihar edilmemeli. Tabii bu benim kişisel fikrim ama burada her zaman istisnaları muaf olarak tuttuğumu belirtmek isterim.
